ഒച്ച

ഇനിയിത് വഴി പോകുമ്പോള്‍ 

തിരിഞ്ഞ്‌ നോക്കരുത് 

നീ കാണുന്ന ആദ്യത്തെ പുഴയല്ല ഞാന്‍.

അല്ലെങ്കില്‍ 

എല്ലാ പുഴകളും ഞാന്‍ തന്നെയാണ്.

നീ കണ്ടോ 

ഒരു കുന്നിറങ്ങി വരുന്നത്,

എന്നെ പുണരുന്നത്.

എനിക്ക് മേലെ ഒരു നഗരം  

ആരോ തെറ്റിച്ച കല്ലായി 

തെറിച്ച് തെറിച്ച് വരുന്നത്.

ഞാന്‍ പാടാതെയല്ല,

വണ്ടികളുടെ ഇരമ്പലില്‍ 

നീയെന്റെ പാട്ട് കേള്‍ക്കാതെ പോയതാണ്.

നിലാവായിരുന്നെങ്കില്‍ 

നിന്റെ കണ്ണുകളെങ്കിലുമെന്റെ  പാട്ട് കേട്ടേനെ.

എന്റെ പാട്ടെന്റെ 

മടിത്തട്ടിലെ ഇരുളിനെക്കുറിച്ചാണ്.

ഇരുളിന്റെയുള്ളിലെ അലകളെ കുറിച്ചാണ്.

അലകളെ വെട്ടിച്ച് പൊന്തുന്നൊരു മീനിന്റെ 

വെള്ളിവെളിച്ചമുള്ള ചെതുമ്പലുകളെക്കുറിച്ചാണ്,

ചത്തിട്ടും ചീഞ്ഞിട്ടും 

തുറന്നേയിരിക്കുന്ന അതിന്റെ കണ്ണുകളെക്കുറിച്ചാണ്. 

അടയാന്‍ കൂട്ടാക്കുന്നതേയില്ല  അവ.

നോക്കിനോക്കിയിരുന്നാല്‍ കാണാം 

പാതകള്‍ കൂടിപ്പിണഞ്ഞു കിടക്കുന്ന 

ഒരു ഭൂപടം, ആ കണ്ണുകളില്‍ 

തെളിഞ്ഞ് തെളിഞ്ഞ് വരുന്നത്.

കാണാം, പുറത്തേക്കുള്ള വഴി തേടി 

പാതകളില്‍ നിന്ന് പാതകളിലേക്കുള്ള

നിന്റെയലച്ചിലുകള്‍,

നിന്റെ കുതിപ്പുകള്‍;

കടലൊരു വല വീശും വരെ. 

ഞാന്‍ പാടാതെയല്ല 

ഒരുപാടൊച്ചകള്‍ക്കിടയില്‍ 

ഒരൊച്ച,

നീ കേള്‍ക്കാതെ പോയതാണ്.