Sunday, February 27, 2011

കണ്‍പച്ചയെ കുറിച്ചുള്ള കവിതകള്‍

സ്വപ്നം 
ഞാന്‍ ഒറ്റ.
വെയിലില്‍ 
കടല്‍ കണ്ടു 
നില്‍ക്കുന്നു.
കടല്‍ എന്നെ
പച്ചക്കണ്‍കോണിലൂടൊളിച്ച്
നോക്കി നില്‍ക്കുന്നു.
തിരത്തളളലില്‍ ഒരു പാറക്കൂട്ടം 
നുരഞ്ഞു ചിതറുന്നു.

യാത്ര 
കാട്ടുപച്ച  
കുടിച്ച്  വീര്‍ത്ത്
അടഞ്ഞു, കണ്ണുകള്‍.
ഉറക്കത്തില്‍ 
നിന്റെ കണ്ണിലെ 
കാടിളകി വന്നു.  

ലഹരി 
ചുവന്ന വീഞ്ഞിനേക്കാള്‍
ലഹരി, നിന്റെ കണ്ണിലെ 
ഹരിതാഭമായ വീഞ്ഞിന്. 
ഉള്ളില്‍, ചില്ലുപാത്രങ്ങളുടഞ്ഞ് 
പച്ച ചിതറുന്നു, നിറഞ്ഞാടുന്നു 
പീലികള്‍ നാലുപാടും. 

 കിണര്‍ 
അറിയാതെ 
വീണു പോയി 
ആഴങ്ങളില്‍.
ഏറെ നാളായി  
പായല്‍ പുതഞ്ഞു 
കിടക്കുന്നു.

തുരുത്ത് 
പച്ചയുടെ 
രണ്ട് തുരുത്തുകള്‍.
തോണി വേണ്ട,
പാലവും.
കുടുങ്ങിക്കിടക്കണം 
പച്ചയായൊടുങ്ങണം.

Tuesday, February 15, 2011

the silence in rajmachi


in rajmachi
the silence
manifests itself
in myriads of ways.

like a mountain
looming large,
the silence touches
your inner skies..

like the waterfall stains in the hills
which painfully awaits the monsoon
the silence strikes you with
the turbulent flow of old memories.

the silence rustles
the dry leaves in your heart
and keeps you wide awake.

the silence becomes
the sharp edged rock
that fill your narrow pathway,
any moment you may trip
and tumbledown to its depths.

on top of the old fort,
the silence hugs you
with its cool breeze hands
and your eyes,
otherwise blind with the city dust,
open their lids
to see the valleys within.

at night
the silence becomes
the starlit sky
and the funfilled laughter
of your companions around.

in the morning
the silence wakes up
along with
the dogs, the goats,
the hen and the people.

in the village square
of udayavadi
the silence fills the
bewildered eyes of the koli girl
who is returning
from the nearby lake
balancing the pots
brimming with water.

in rajmachi
all around, you hear
the echoes of silence.
and you return
boomeranged by its music.

i fell in love
with the silence in rajmachi
i brought back
a slice of it, along with me
i keep it locked within
lest it flow back to its abode.