മഴ പോലെ, വാക്ക്.
പെയ്തു കൊണ്ടേയിരിക്കും
ചിലപ്പോള്‍, ഒടുങ്ങാതെ
ഇടയ്ക്ക്
രണ്ടു മഴകള്‍ക്കിടയിലെ
മൌനമായ് പെയ്യും, വാക്ക്.
പലപ്പോഴും
നിന്നോടെനിക്കുള്ളതത്രയും
ഒരു കുഞ്ഞുവര്‍ഷമായ്
ഉള്ളിലേക്കിറങ്ങും.
എന്‍റെ ഭൂമിയെ തണുപ്പിക്കും.
പുതുമഴ കൊണ്ട മണ്ണിന്റെ
ഗന്ധമായ് നിറയും,
നിറഞ്ഞു കവിയും.
ആര്‍ത്തിയോടെ
വലിച്ചു വലിച്ചങ്ങെടുക്കും
ഓരോ തുള്ളിയും.
അടിയൊഴുക്കായ്
തെളിയും വാക്ക്.
ഒഴുക്കിനിടെ
ഒരു വാക്കിന്‍റെ തുമ്പില്‍
തല ചായ്ച്ച രാത്രികള്‍,
ഒരു വാക്കിന്‍റെ മൂര്‍ച്ചയില്‍
പൊയ്പ്പോയ പകലുകള്‍
ഓര്‍മ്മയില്‍ മിന്നും.
ഉള്ളിലൊരിടി കുടുങ്ങും.
ചുട്ട് പൊള്ളി
കിടക്കും വാക്ക്.
അകം പുറമില്ലാതെ
മഴ പെയ്യുന്ന
രാത്രികളില്‍
തണുക്കുന്നു, വല്ലാതെ.
കുട വേണ്ട.
ഈ മഴ
നനഞ്ഞ് തന്നെ തീരണം.
